ENEJ powstał w 2002 w Olsztynie. Początkowe fascynacje zespołu związane były z kultura Ukraińską. Wynikało to z faktu, że część członków ma ukraińskie korzenie. Pierwsze trzy lata to okres poszukiwań muzycznych i wielokrotne zmiany personalne. Właściwą działalność Enej rozpoczął w 2005 roku.
Zespół Enej to energetyczny rock z dokładką folku, dolewką reggae, a całość okraszona niebanalną nutą wschodniego akordeonu przeplatającego się z dźwiękami hucznej sekcji dętej. Już w 2006 roku Enej z powodzeniem wziął udział w konkursie festiwalu „Union of Rock Węgorzewo 2006”. Występ ten został zauważony i doceniony przez dziennikarzy, którzy swoje uznanie wyrazili nagrodą przyznaną dla olsztyńskiej formacji.
W 2007 roku Enej nagrał oficjalny Hymn jednych z największych w Polsce juwenaliów, czyli olsztyńskiej Kortowiady.
20 października 2008 ukazał się pierwszy singiel Ulice promujący debiutancki album o tej samej nazwie. Jesienią 2008 r. zespół ENEJ wydał swoją debiutancką płytę, której wydawcą jest Polskie Radio Olsztyn oraz Lou & Rocked Boys. 12 listopada 2010 r. ukazał się drugi krążek o nazwie Folkorabel którego oficjalnym patronem zostało Polskie Radio Jedynka a singiel Pan Babilon znalazł się w propozycjach do listy przebojów Trójki.
Ogromnym sukcesem zespołu był koncert na XVI przystanku Woodstock w 2010 r. na który zespół ENEJ został wybrany jako laureat z 700 zgłoszonych zespołów.
Obecny skład zespołu:
Piotr (Lolek) Sołoducha – vocal, akordeon
Mirosław (Mynio) Ortyński – gitara basowa
Paweł (Bolek) Sołoducha – perkusja
Jacek (Gregory) Grygorowicz – gitara elektryczna
Grzesiek Łapiński - saksofon
Kuba (Czaplay) Czaplejewicz - puzon
Osiągnięcia:
- koncert na Woodstocku 2010 (finalista ogólnopolskich eliminacji)
- nagroda dziennikarzy na „Union of Rock Węgorzewo 2006”
- 42 studencki festiwal piosenki studenckiej Kraków 2006
- zakwalifikowanie się do ogólnopolskiego etapu „Opole 2007 – Debiuty”
- koncerty dla ponad 40.000 publiczności (Kortowiada 2006, 2007, 2008. 2009. 2010)
- rocznie zespół gra około 60 koncertów w całym kraju
- zespół aktywnie udziela się w akcjach charytatywnych np. WOŚP
- udział w trasie „Blask gwiazd z Radiem Olsztyn”
- nagrał i wypromował oficjalny hymn Kortowiady promujący olsztyński uniwersytet oraz samo miasto
- udział w koncercie finałowym WOŚP pod Pałacem Kultury oraz w Studio TVP 2
- miał przyjemność grać bezpośrednio przed takimi gwiazdami jak: „Kult”, „Lady Pank”, „Coma”, „Łzy”, „Leszcze”, „Vavamuffin”, „Perfect”,”Feel” „Mannam”, „Urszula” „Ania Dąbrowska” ,,Farben Lehre”, „Dżem”, T-Love, Hey, Happysad i inni;
- rocznie zespół gra około 60 koncertów w całym kraju
Zespół Fervor powstał w 2009 roku w Górowie Iławeckim. Ze względu na to, że obecnie większość członków przebywa w Olsztynie, swoje działania prowadzi właśnie w stolicy Warmii i Mazur. Fervor tworzy grupa przyjaciół, których połączyła chęć koncertowania i przekazywania ludziom pozytywnej energii. Podczas występów ze sceny pada grad muzyki,który rozpala i porywa do tańca. Osiągnięcia zespołu: Występ na Union Rock Festival w Węgorzewie w 2009r. Zespół miał przyjemność występowania przed takimi zespołami jak: Ira , Łzy , Video , Hajdamaky , Sztywny Pal Azji , Sławomir Bieniek.
Elektryczne Gitary powstały z inicjatywy gitarzysty Rafała Kwaśniewskiego i basisty-klawiszowca Piotra Łojka, którzy planowali utworzenie nowej grupy rockandrollowej wykonującej przede wszystkim piosenki Kuby Sienkiewicza. Repertuar ten liczył wówczas co najmniej kilkadziesiąt oryginalnych, a nieznanych szerzej utworów. Kuba Sienkiewicz, który przejął obowiązki lidera, wcześniej wykonywał z gitarą piosenki zarówno własne, jak też innych autorów (m. in. Jacka Kleyffa, Karla Kryla, Jana Krzysztofa Kelusa, Stanisława Staszewskiego, Jacka Kaczmarskiego), miał za sobą epizod z reggae`ową formacją Andrzeja Zeńczewskiego NIEPODLEGŁOŚĆ TRÓJKĄTÓW oraz udział w grupie MIASTO (m. in. z Piotrem Łojkiem i Krzysztofem Bieniem), z której bezpośrednio powstały Elektryczne Gitary. Pierwszy koncert nowego kwartetu odbył się 10 maja 1990 w warszawskim klubie Hybrydy. Na perkusji zagrał Marek Kanclerz (GARDENIA). Popularność grupy rozpoczęła się jeszcze przed wydaniem płyty: piosenki Włosy i Jestem z miasta zawładnęły w 1991 roku antenami właśnie powstałych warszawskich prywatnych rozgłośni radiowych. Wkrótce zespół podpisał kontrakt z młodą wytwórnią "Zic-Zac", staraniem której ukazała się płyta Wielka radość. Album okazał się przebojem 1992 roku. Podczas nagrywania albumu do zespołu dołączył Tomasz Grochowalski (ex-Closterkeller), a wkrótce Marka Kanclerza zastąpił Robert Wrona (1965-2003), perkusista zespołu IMMANUEL.
W 1993 powstała kolejna płyta - A ty co (1993) z przebojami Dzieci, Wyszków tonie, czy Nie pij Piotrek. Rok później Kuba Sienkiewicz wydał swoją płytę solową: Od morza do morza (Zic-Zac 1994).W tym czasie na miejsce Roberta Wrony przyszedł perkusista Warszawskiej Opery Kameralnej Jarosław Kopeć. Parokrotnie wystąpił z zespołem także żoliborski perkusista Robert Szambelan. W roku 1995 powstały Huśtawki Elektrycznych Gitar i kolejne poboczne przedsięwzięcie wokalisty, tym razem gościnnie pod szyldem TRAWNIK (album Czarodzieje). W 1996 roku Elektryczne Gitary zmieniły wytwórnię, przechodząc do firmy PolyGram Polska (obecnie Universal Music Polska). Pierwszym nowym wydawnictwem był album koncertowy Chałtury (już z Aleksandrem Koreckim na saksofonach i flecie). Obok przebojów autorskich trafiła nań m.in. Celina Stanisława Staszewskiego i promujący płytę O(d)pad atomowy Mirosława Jędrasa. Z bardzo dobrym przyjęciem spotkały się albumy Na krzywy ryj (1997) i wydana w tym samym roku ścieżka dźwiękowa do filmu Kiler Juliusza Machulskiego. Kontynuacją tej współpracy była płyta Kilerów 2-óch z kompozycjami ilustrującymi drugą część filmu, nagrana z nowym perkusistą, Leonem Paduchem. W 1998 roku Kuba Sienkiewicz wydał kolejną płytę solową, zatytułowaną Źródło, zawierajacą własne wersje piosenek Jacka Kleyffa, a w roku 2000 autorski album Studio Szum.
Jesienią 2000 roku ukazał się podwójny CD Elektrycznych Gitar Słodka maska, składający się z części studyjnej (14 piosenek, w tym dwa nieznane szerzej utwory Kazimierza Grześkowiaka) oraz części koncertowej (zawierającej m. in. piosenkę Kwiat jabłoni z repertuaru zespołu TRASHBUDDA), nagranej latem 2000 roku. Teledysk do piosenki Nowa gwiazda został ocenzurowany (w praktyce nie prezentowany) przez telewizję publiczną, co ujemnie wpłynęło na promocję albumu.
31.05.2001 ukazała się kolejna płyta solowa Kuby Sienkiewicza Kup pan cegłę (dla Amnesty).
W styczniu 2002 została nagrana, a w marcu wydana płyta z piosenkami i muzyką do filmu Jacka Bromskiego Kariera Nikosia Dyzmy. 9 czerwca 2003 odbyła się premiera nowej solowej płyty Kuby Sienkiewicza Powrót brata. Od stycznia 2005 na stronie Kuby Sienkiewicza dostępny jest do pobrania program pod tytułem Fikcja solo, a od stycznia 2006 program Plaga.
W 2006 roku Elektryczne Gitary rozwiązują umowę z Universal Music Polska. Jednocześnie zostaje podpisana umowa z Warner Music Poland. 23 września 2006 w Warszawie na Podzamczu odbywa się dwugodzinny koncert promujący nową płytę Elektrycznych Gitar. 25 września w sklepach pojawia się Atomistyka zawierająca 15 piosenek. Utworem promującym album są Czasy Średnie, a do piosenki Kiedy mówisz człowiek nakręcony został teledysk. W internecie pojawiła się skrótowa relacja z warszawskiego koncertu.
W roku 2008 do zespołu dołączył gitarzysta Jacek Wąsowski - najpierw w ramach doraźnych zastępstw Piotra Łojka lub Alka Koreckiego, a później na stałe. Jacek Wąsowski od lat uczestniczył w solowych projektach Kuby Sienkiewicza. Po wiosenno-letniej trasie koncertowej, w listopadzie i grudniu 2008 roku zorganizowano cztery koncerty w regionalnych rozgłośniach Polskiego Radia - Radiu Dla Ciebie, Radiu Białystok, Radiu Łódź i Radiowej Trójce. Na ostatni występ, w Radiowej Trójce, zostali zaproszeni goście - Małgorzata Walewska, Mirosław Jędras, Jacek Kleyff oraz sekcja dęta grupy DAAB (Grzegorz Rytka i Piotr Korzeniowski).
26 maja 2009 roku zespół wystąpił w TVN, w programie Teraz my!, prezentując najnowszą propozycję - piosenkę ułożoną z okazji XX-lecia III RP, zatytułowaną Dwudziestolatka. 5 czerwca 2009 r. do sklepu trafiła nowa płyta Elektrycznych Gitar, ANTENA, z materiałem ze wspominanych koncertów w radiowych rozgłośniach. Część piosenek jest nowa i wcześniej nie prezentowana; inne, starsze, zostały wykonane w nowych aranżacjach. Album w zamyśle autorów podsumowuje 20-letnią historię zespołu.
2 listopada 2010 r. miała miejsce premiera nowej płyty Elektrycznych Gitar pt. HISTORIA. Powstała ona we współpracy z Narodowym Centrum Kultury, wydawcą jest EMI Music Poland. Album zawiera dziesięć utworów poświęconych wydarzeniom historycznym, których okrągłe rocznice przypadają w 2010 roku. Wydawnictwo promuje utwór Dywizjon 303, do którego powstał teledysk nakręcony przez Yach Film.
Powstanie zespołu Kuśka Brothers datuje się na pierwszą połowę lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Nazwa Kuśka Brothers zaczęła funkcjonować około roku 1993 w odniesieniu do coverowo-towarzyskiej formacji działającej w salkach prób umieszczonych w podpiwniczeniach olsztyńskich bloków i akademików. Trzon kilkunastoosobowego kolektywu stanowili muzycy związani z legendarną formacją Warmii i Mazur - Zaraza. Wspólne spotkania, dyskusje, picie kumysu, pałaszowanie wysłodków i bograczu oraz ciągłe powtarzanie zdania: „Chyba ty!” towarzyszyły spontanicznym próbom imitacji lub profanowania największych światowych hitów oraz komponowaniu minimalistycznych utworów osadzonych w konwencji punk. Radości było co niemiara, a odgłosy biesiady i pohukiwań niosły się daleko w dal po wypolerowanej światłem księżyca tafli olsztyńskich jezior. Grupa w rozmaitych składach, w których przewinęło się około 4 tysięcy muzyków, zagrała kilka spontanicznych koncertów w sanktuariach lokalnej bohemy, jak np. Masarnia czy Okop.
Niewinna chłopięca krotochwila została brutalnie przerwana wiosną 1995. Właśnie wtedy, 2 członków założycieli: Marcin i Maciej wyruszyli w pionierską podróż do Łodzi, aby tam, w ramach szantowej formacji Mietek Folk, wziąć udział w Studenckim Festiwalu Piosenki Turystycznej YAPA. Niewielu wróżyło dobrze tej wyprawie i niechybnie byłaby ona jedną z tych, których historia kończy się wraz z momentem, gdy żaglowiec znika za horyzontem. Stało się jednak inaczej, choć wyprawa rozpoczęła się od złego omenu. Po dotarciu na miejsce okazało się bowiem, że w biurze organizacyjnym festiwalu zabrakło kwitów na nocleg oraz posiłki dla naszych dwóch bohaterów. Nie w ciemię bici wagabundzi natychmiast zaradzili zaistniałemu handikapowi. Sposobem otrzymania koniecznych dokumentów było wzięcie udziału w eliminacjach do głównego konkursu imprezy. Właśnie wtedy po raz pierwszy oficjalnie zaistniała nazwa Kuśka Brothers. Eliminacje przebiegły pomyślnie, a duet otrzymał jedna z wyróżnień YAPA'95, prezentując zestaw klasycznych kompozycji rockowych w 3-akordowych aranżacjach harcersko – turystycznych. Od tego czasu, aż po dziś dzień grupa stała się również nieodzownym elementem tego festiwalu.
Druga połowa lat 90, to krystalizacja składu oraz poszerzanie repertuaru o kompozycje własne. Rozochocony sukcesem łódzkim, zespół brał też chętnie udział w rozmaitych festiwalach przyswajając różnorodne konwencje muzyczne. Kuśka Brothers zagrała na festiwalu szantowym, bluesowo–folkowym, wędkarsko–taksówkarskim, Międzynarodowych Dniach Kiełabsy (to nie literówka, tak ma być) oraz kultowym, krakowskim Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie.
Pozostając jednak ponad wszystko wierną estetyce klasycznego punk rocka, formacja grała coraz więcej koncertów - od kameralnych klubów po wielotysięczne juwenalijne plenery. Występy zawsze wzbudzały szeroką paletę emocji: od histerycznego uwielbienia po głębokie oburzenie, pozostające boleśnie w duszy na długie lata niczym kłujący cierń. Wyjątkowo obfitymi w dobre wydarzenia okazały się lata 2002 – 2003. Zespół zagrał na Przystanku Woodstock i pojawił się w „Najgłośniejszym polskim filmie” dokumentującym festiwal. Sierpień 2003 to wyróżnienie na Union of Rock w Węgorzewie. Piosenki zespołu pojawiały się także na kilku składankach, między innymi, pisma literackiego „Lampa”. Pomimo nazwy, która jest medialnym samobójem, utwory Kuśka Brothers zaczęły również gościć na antenach rozgłośni radiowych m. in. Trójki (ukłony dla Piotra Bukartyka!).
Po 11 latach od oficjalnego objawienia się światu, we wrześniu 2006 Kuśka Brothers wydali swój debiutancki album Będzie gorzej... . Na wiosnę 2011, planowane jest wydanie kolejnej płyty. Jej tytuł roboczy brzmi: Czy jest tu fajnie...?
RADIO BAGDAD to rockowo-punkowe połączenie energii, kontestacji i wokalnych melodii. Ich dewiza – minimum formy i maksimum ekspresji – najlepiej uwidacznia się na koncertach. Istotnym i charakterystycznym elementem ich twórczości są proste aczkolwiek zaangażowane teksty, pisane przez wokalistę. Stylistycznie zespół oscyluje na styku rocka, punka, rock'n'rolla i indie.
Trio RADIO BAGDAD powstało wiosną 2004 roku w Trójmieście, a koncertuje od jesieni tego samego roku. Zespół ma na koncie już dwie płyty: "Słodkie koktajle Mołotowa" (2007) oraz „Kupując czerń” (2009). Ale poza tym wcale nie próżnują. Zagrali do tej pory grubo ponad 200 koncertów. Występowali między innymi na takich festiwalach jak: Przystanek Woodstock (2008), wielokrotnie na Union of Rock w Węgorzewie (2006, 2007, 2008), Open’er Festival (2008), Jarocin Festival (2006), Hunterfest w Szczytnie (2006). Do każdej z płyt ukazały się po trzy single radiowe. Zespół zrealizował także teledyski do pięciu piosenek: „Epigon”, „Londyn dzwoni”, „A ja nie!”, „Czas naszych czasów”, „Tak bardzo przypominasz mi”. W polskim Internecie furorę zrobiła ich polskojęzyczna przeróbka utworu "London Calling" grupy The Clash.
Występowali m.in. z zespołami: Kult, Pidżama Porno, Voo Voo, Strachy na Lachy, Lao Che, Farben Lehre, Apatia, Wlochaty. Zagrali też trasę z Happysad i Hurt’em wiosną 2006 r. oraz z Akurat wiosną 2007 r. Wiosną 2008 r. zespół zagrał samodzielną trasę obejmującą 30 miejscowości w całej Polsce. Od tej pory zespół koncertuje głównie samodzielnie. Jesienią 2009 trio zagrało wspólną trasę z zespołem NAIV.
Kiedy w połowie lat dziewięćdziesiątych objawił się hardcore psycho-rap, polska scena muzyczna przeżyła trzęsienie ziemi. Psychodeliczne rymy zburzyły zastane schematy i wlały potężną dawkę nowości w uszy i umysły. Jednym z ludzi, którzy odpowiadają za tę muzyczną rewolucję, jest AbradAb – współtwórca hardcore psycho-rapu i jeden z założycieli formacji rapowej Kaliber 44.
AbradAb wraz z Kalibrem 44 sięgnął po najważniejsze nagrody polskiej fonografii. Zaczęło się od nominacji do „Fryderyka” dla debiutanckiego krążka „Księga Tajemnicza – Prolog” (1996), następnie album „W 63 minuty dookoła świata” (1998) otrzymał status złotej płyty, z kolei za „3:44” (2000) zespół doczekał się Fryderyka za najlepszy album hip-hop w Polsce. Utwór „Konfrontacje” z tego albumu przez ponad 200 tygodni utrzymywał się na liście przebojów Radiostacji, ustanawiając tym samym rekord dla polskiego hip-hopu.
W roku 2000, po wydaniu trzeciej płyty i siedmiu latach obecności na scenie, Kaliber 44 zawiesił działalność. W tym momencie AbradAb był już legendarną postacią polskiego hip-hopu. Mając za sobą doświadczenie w rapowym składzie, który zmienił oblicze polskiej muzyki, zdecydował się na karierę solową. Solowe wcielenie AbradAba to także nowa stylistyka: hip-hop z domieszkami przeróżnych stylów, z wyraźnymi wpływami funku oraz reggae. Zniknęły charakterystyczne dla Kalibra 44 mroczne brzmienia, pozostał oryginalny styl i przemyślane teksty.
„Czerwony Album” (2004) to pierwsza solowa płyta, za którą AbradAb odebrał Fryderyka w kategorii najlepszy polski album hip-hop. Teledysk do utworu „Rapowe Ziarno 2. Szyderap” otrzymał nagrodę MTV oraz Yacha Publiczności . Na płycie po raz pierwszy pojawili się goście: Gutek, Tede oraz WSZ & CNE. Pochodzące z tego albumu utwory jak: „Miasto Jest Nasze” czy „Rapowe Ziarno 2. Szyderap” szturmem zdobyły publiczność i na stałe zapisały się w klasyce hip-hopu.
W 2005 roku pojawił się drugi album „Emisja Spalin” który dość nieoczekiwanie ujrzał światło dzienne. Znalazł się tutaj utwór „Rap to nie zabawa już” z gościnnym udziałem Joki i DJ Feel-X’a. Między czasie Kaliber 44 reaktywował się na kilka koncertów.
W 2008 roku ukazał się trzeci solowy album AbradAba „Ostatni Poziom Kontroli”. Album łagodny i dojrzały. Muzycznie urozmaicają go żywe instrumenty, wnoszące spontaniczność niedostępną suchym bitom. Rapowa finezja AbradAba połączona z indywidualizmami gości wydała na świat płytę o jednolicie wysokim poziomie.
Abradab szykuje się do wydania kolejnego albumu tym razem w całkiem zmienionej koncepcji. Po raz pierwszy nad całością czuwać będzie inny raper – O.S.T.R. – który zajmuje się płytą od strony muzycznej i produkcyjnej, co jest nowością w twórczości Abradaba.
Zespół Lady Pank powstał wiosną 1982 roku z inicjatywy Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego. Nazwa zespołu wzięła się od singla, który powstał jeszcze przed jego utworzeniem. „Mała Lady Punk” - utwór nagrany przez Jana Borysewicza, Andrzeja Dylewskiego i Wojciecha Bruślika przez prezenterów radiowych lansowany była jako "kompozycja nagrana przez trzech wspomnianych muzyków sesyjnych".
Popularność piosenki sprawiła jednak, że Jan Borysewicz i znany autor tekstów Andrzej Mogielnicki tak właśnie postanowili nazwać przyszłą legendę polskiego rocka. W tym również nie było przypadku. Nazwa zespołu to tylko trzy sylaby. To się naprawdę dobrze skanduje na koncertach. Ponadto spolszczone "pank" jednoznacznie odżegnywało grupę od kiepskich, garażowych zespolików tonących w oparach marihuany i kleju. Pod taką ostatecznie nazwą zespołu wydano pierwszy singiel (Tonpress S-443), na którym znalazły się właśnie „Mała Lady Punk” oraz „Minus 10 w Rio”. Co do nazwy zespołu. Jan Borysewicz i Andrzej Mogielnicki nadali zespołowi dość przekorną nazwę Lady Pank, jako że słowo pank (tu spolszczone) wcale nie obrazowało stylu gry jaki preferował zespół. Ponadto zespół Lady Pank z muzyką "punk" nie ma nic wspólnego. Nie gra on również nowej fali, choć na początku lat osiemdziesiątych wokalista grupy - Janusz Panasewicz wydawał się być bliski tej konwencji. Natomiast z całą pewnością zespół Lady Pank wykonuje nowocześnie brzmiącą muzykę pop-rockową z pewnymi elementami reggae i bluesa.
Jan Borysewicz znany był na przełomie lat 70-tych i 80-tych przede wszystkim jako muzyk sesyjny. Nagrywał między innymi utwory na płycie Izabeli Trojanowskiej UK.ŁADY. Wcześniej jednak w Budce Suflera, jako kompozytor i nadal muzyk sesyjny, skomponował utwór "Nie wierz nigdy kobiecie", który mylnie przez wielu fanów zespołu postrzegany jest jako kompozycja z repertuaru Lady Pank.
W 2007 roku zespół świętował 25lecie swojego istnienia, niedługo „stuknie” im trzydziestka. Przez ten czas nagrali około 20 płyt, mają na koncie mnóstwo przebojów, tysiące koncertów w kraju i za granicą. Piosenki takie jak „Mniej niż zero”, „Kryzysowa narzeczona”, „Fabryka małp”, „Zamki na piasku”, „Zawsze tam gdzie ty”, „Tacy sami”, „Stacja Warszawa” i wiele innych należą do kanonu polskiej muzyki rockowej. Najnowsza płyta Lady Pank zapowiadana jest na kwiecień 2011 roku!
W 2006 roku Elektryczne Gitary rozwiązują umowę z Universal Music Polska. Jednocześnie zostaje podpisana umowa z Warner Music Poland. 23 września 2006 w Warszawie na Podzamczu odbywa się dwugodzinny koncert promujący nową płytę Elektrycznych Gitar. 25 września w sklepach pojawia się Atomistyka zawierająca 15 piosenek. Utworem promującym album są Czasy Średnie, a do piosenki Kiedy mówisz człowiek nakręcony został teledysk. W internecie pojawiła się skrótowa relacja z warszawskiego koncertu. 
